วันศุกร์ที่ 4 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

18. พันธสัญญาเดิมและพันธกิจ : สัปดาห์ที่ 5 เทศกาลธรรมดา วันอาทิตย์ที่ 6 กุมภาพันธ์ 2011

18.1  ความหวังเดียวของชาวยิวและการเสด็จกลับคืนชีพ
นักบุญลูกาเป็นผู้นิพนธ์พระวรสารทั้งสี่ที่จบพระวรสารของท่านด้วยเรื่องการเสด็จสู่สวรรค์ และหากไม่มีท่าน เราก็คงไม่ทราบเรื่องการเสด็จขึ้นสู่สวรรค์หรือการเสด็จมาของพระจิตเจ้า ที่เป็นเช่นนี้เพราะท่านมิใช่ชาวยิว  นับแต่หลายศตวรรษก่อนหน้านั้น ชาวยิวรอคอยการเสด็จมาของพระแมสสิยาห์  ต้องทนทุกข์ลำบากมากมาย  ถูกสังหารในสงครามอย่างโหดร้าย  เป็นเชลยในอัสซีเรียและบาบิโลน พระวิหารถูกเผา  เมืองถูกทำลาย  ท่ามกลางความทุกข์เหล่านี้  ความหวังในพระแมสสิยาห์รักษาพวกเขาให้เป็นหนึ่งเดียวและเข้มแข็ง  พวกเขามั่นใจว่าพระผู้ช่วยให้รอดจะเสด็จมานำสิริรุ่งโรจน์ ความร่ำรวยและอำนาจมาให้ 
เมื่อยอห์น บัปติสต์เทศน์สอนที่ริมฝั่งแม่น้ำ จอร์แดน  ชาวยิวก็เข้าใจว่าท่านเป็นพระแมสสิยาห์ที่รอคอย แต่ก็ผิดหวังเมื่อยอห์นถูกตัดศีรษะ  ความหวังใหม่จึงเป็นพระเยซูเจ้า แต่ก็ผิดหวังอีกเพราะพระองค์ทรงถูกตัดสินประหารชีวิต  อย่างไรก็ตามเมื่อพระองค์เสด็จกลับคืนชีพอย่างไม่คาดฝัน  ความเชื่อของชาวยิวก็เข้มแข็งขึ้นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน  พวกเขารับศีลล้างบาป 3000 คนในวันที่พระจิตเสด็จลงมา (กจ 2:41-47) และอีก 5000 คนในอาทิตย์ต่อมา (กจ 4:4)


18.2   จุดสูงสุดของผู้นิพนธ์พระวรสารชาวยิวและนักบุญลูกาชาวกรีก
สำหรับคริสตชนชาวยิว  สิ่งที่สำคัญของข่าวดีคือ พระเยซูเจ้าจะเสด็จกลับมาอีกในไม่ช้า  ด้วยเหตุนี้ สาวกทั้งสิบสองคน รวมทั้งเปาโล มัทธิว มาระโก ยอห์น และชาวยิวทุกคนจึงเสนอการเสด็จกลับคืนชีพเป็นจุดสูงสุดของพระวรสาร  แต่นักบุญลูกาไม่ได้เป็นชาวยิวจึงไม่ได้ให้ความสำคัญกับการเสด็จมาอีกในไม่ช้า  จุดสูงสุดในพระวรสารของนักบุญลูกาคือการเสด็จสู่สวรรค์  การเสด็จมาของพระจิตเจ้าและการประทับอยู่ของพระเยซูเจ้าในพระศาสนจักร
การเสด็จขึ้นสู่สวรรค์สำหรับนักบุญลูกาหมายถึง การทำงานแพร่ธรรมของสานุศิษย์ของพระองค์ในโลกนี้  เป็นการเริ่มต้นการประทับในรูปแบบใหม่ของพระเยซูเจ้าในพระศาสนจักรและโดยพระศาสนจักร เพราะพระอาณาจักรของพระเจ้าอยู่ในหมู่ท่านแล้ว (ลก 17:20-21)  พระเยซูเจ้าผู้ถูกตรึงกางเขน ทรงพระชนม์อยู่ในปัจจุบันในตัวพี่น้องชายหญิงและในศีลศักดิ์สิทธิ์ 7 ประการ  เราไม่เห็นพระองค์เพราะพระองค์ไม่ต้องการให้เราสูญเสียความสุขที่แท้จริง หรือบุญลาภประการสุดท้ายที่ว่า ผู้ที่เชื่อแม้ไม่ได้เห็นก็เป็นสุข (ยน 20:29)  ถ้าพระองค์ให้เราสัมผัสหรือเห็นพระองค์ได้  เราก็ไม่ต้องใช้ความเชื่อ เพราะความเชื่อคือสิ่งที่มองไม่เห็น  บนสวรรค์เราไม่ต้องใช้ความเชื่ออีกแล้ว 
จบบริบูรณ์

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น